Geef de Troonrede meer glans

Door Alexandra Smith • In Geen categorieGeen reacties

 

foto_22764_fotos-koningin-maxima-schittert-in-jan-taminiau-op-prinsjesdagDe Troonrede is traditioneel bedoeld om Nederlanders te informeren. Over waar we staan en waar het heen moet. In de wereld, maar vooral in Nederland.

Niet dat de inhoud verrast. Je hoeft niet heel intensief het nieuws te volgen om te weten “waar we staan”. En weet de gemiddelde Nederlander morgen nog exact wat die nieuwe maatregels zijn?

Eigenlijk hebben we Prinsjesdag niet nodig om te weten waar we staan of heengaan. De media lichten ons hierover genoeg in en politici laten geen kans onbenut om hun plannen te presenteren. Dus waarom geven we Prinsjesdag niet een extra functie? De functie van inspireren en verbinden. Dan krijgt de troonrede op Prinsjesdag dezelfde glans als de balkonscène of de jurk van Koningin Maxima.

“Hij straalde autoriteit uit,” zingt het lovend rond op internet – waarschijnlijk om iets goeds te kunnen benadrukken aan de Troonrede. Maar is het zo belangrijk om “autoriteit” uit te stralen? Koning Willem-Alexander hoeft wat mij betreft niet zoveel moeite te doen om autoriteit uit te stralen. Laat hem zijn sympathieke zelf zijn. Enige onbeholpenheid zou ik hem direct vergeven. Hij is de Koning. Autoriteit genoeg.

De Troonrede is saai, mede doordat die voor een groot deel is samengesteld door ministers. Het zou veel leuker zijn om op Prinsjesdag toegesproken te worden in niet-ministertaal. Koningstaal, of Obamataal. Grasmaaierstaal – voor mijn part. Met een sprankje humor erin. En verrassingseffecten (hoe zou het zijn om Koningin Maxima iets te laten zeggen?) Reken maar dat er nog weken – zo niet jaren – over gesproken wordt. Daar kan geen voetbal tegenop.

Ik zie een Troonrede voor me, waarbij ik samen met de buren trots ernaar kijk en luister, onder het genot van koffie en een oranje tompoes. Een gevoel van hoop voel opleven bij elk woord dat onze Koning uitspreekt. Dat hij zijn lach toont en wij dankbaar meelachen. Dat we een traantje wegpinken omdat er ook schrijnende verhalen zijn. En dat we er verzekerd van worden dat er altijd reden is voor optimisme. En natuurlijk ook aangesproken worden op onze eigen verantwoordelijkheden. Niet op een afstandelijke manier, maar op een inspirerende manier.

Want is saamhorigheid en hoop niet precies wat we in deze tijd nodig hebben? Laat de taal en de vorm van de troonrede hierop aansluiten. Dan trakteer ik mijn buren op oranje tompoezen en koffie. Of bubbels, als de inspiratie een hoogtepunt bereikt.

Geef een reactie